madenime...

Yalnız kaldğımda

Geriye dönüp baktığımda,

Zamanın ne kadar da cabuk geçtiğini anlıyorum. Her seferinde hayatımdan biraz daha uzaklaşıyorsun ve ben buna engel olamıyorum!

Üzülüyorum, hayır diyorum, kabullenemiyorum, çabalıyorum ama yetmiyor, tıkanıp kalıveriyorum bir yerlerde....

Tek taraflı bakmıyorum olanlara, yaşananlara, bundan artık eminim!

Neden?

Neden yaptın bunu bana,

Biz farklıydık hani...

Bize neden yaptın bunu?

Neyin savaşıydı bu içinde yaşadığın bocaladığın?

Öyle ya da böyle bize zararı sen verdin "O" değil!!!

Herkese her zaman savundum seni, savunurum da sonuna kadar hemde! Ama bana biraz yardımcı olsan...

Beni bu kadar iyi tanıyan biri, nasıl olurda benim neye, ne zaman üzüleceğimi anlayamaz ...

Hayatımdan seni cıkartmayacağım! Sen de beni ama her şey eskisi gibi olabilcek mi?

N'olursun elinden geleni yap!

Beni zorlamadan,

Kendini zorlamadan,

sadece içinden gelerek....

beni sevdiğin için

bizim iyi olmamamız gerektiği için olmasın yapılanlar,harcanan çabalar, sadece bu olmasın sebep, ben olayım o sebeplerin en başında,

benim duygularım mesela...

ya da belki de en önemlisi,

dostluğumuz olsun!

27.07.07 (03:42)