19 Şubat 2007 Pazartesi

vazgeçmek

Zordur vazgeçmek , bırakmak bişeyleri , terketmek… Neden inat ederiz ki? Aslında hiçbir zaman bizim olamamış bir şeyden vazgeçmemek için! Kim için?
Boşlukta kalmaktan korkmak mıdır bu? Yoksa bi ego tatmini mi?
İnsanoğlu bencildir. Düşünüldüğü zaman birini sevmek bile bencilce bi duyguya dönüşebilir. Hani derler ya “onun mutluluğu beni mutlu eder” işte bu noktada, karşımızdakini mutlu ederiz çünkü; sonunda biz mutlu oluruz.
Çoğu zaman bu bencilce düşüncelerin gölgesinde yaşıyoruz. Sonra bir alışkanlığa dönüşüyor hissedilenler ve vazgeçmek istemiyoruz. Halbuki vazgeçemediğimiz o gemi kaçalı, gideli o kadar uzun zaman olmuştur ki değil gemiyi görmek dumanını bile göremiyoruzdur. Tek yapılması gereken şey; o cesareti toplayıp arkamızı dönüp o limandan ayrılmaktır. O limanda durmanın anlamı yoktur, çünkü sığınacak bir gemi de yoktur ortada.
Gereken tek şey sadece ileriye, yarına bakmaktır. Belkide başka limanda başka gemilere…
19.02.07 (01:51)