Bir şeyler kayıp gidiyor elimden ve ben tutamıyorum. Tutmak istiyorum sonuna kadar, ama bir sebep bir sebep lazım! Direnmek, yenilmek yenilmiş olmak istemiyorum! Evet yenilgi hem de büyük yenilgi, belki de haksız! Yaşanmışlıklardır hayatı değerli kılan, hayatı hayat yapan. Vazgeçemeyiz ki onalardan, geride bıraksak da hep aklımızın, kalbimizin bir köşesindedir onlar orada kuytuda beklerler. Hiç beklenmedik bir anda yine çıkıverirler, sanki senle dalga geçiyormuşcasına, küçük hınzır bi çocuk gibi dil çıkarıp, bağırır avazı çıktıgı kadar salak saaalaaaaak diye... Hepimiz yapmaz mıyız hayatta bazı mantıksız şeyler? Ben fazla yapıyorum orası bir kesin, ama tek de değilim bunu iyi biliyorum... Hayat sen yaşamaya değersin! Öyle ya da böyle. Yenilsem de, mutsuz da olsam sonuna kadar eğrisiyle doğrusuyla herşeyiyle yaşayacağım, bil ki başarırım, sen olmasanda yaşatırım ben bu aşkı.
Dağları deldim, tek başıma çölleri aştım, bir tek ben erleri yendim, kız başıma sende yıkılmam...
25.04.07 (01:23)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder